Miód wielokwiatowy – niedoceniany miód z tysiąca kwiatów

Miód wielokwiatowy kryje w sobie bogactwo, pochodzące z nektaru wielu gatunków roślin porastających różne, często cenne przyrodniczo siedliska, które bezpośrednio sąsiadują z pasieką. Pszczoły oblatują szeroką gamę pożytków miododajnych, przez co skład chemiczny, fizycznych i sensorycznych miodów wielokwiatowych jest bardzo urozmaicony. Podobnie ma się to w przypadku barwy tych miodów, która oscyluje od jasnoherbacianej przez bursztynową do brązowej w różnych odcieniach. Smak, zapach jest również zróżnicowany, ściśle uzależniony od nektaru kwiatów, z których pochodzi. Jak wszystkie miody z polskich pasiek, ulega krystalizacji. Wielokwiaty wczesnowiosenne szybciej, a te późnego lata, wolniej (od kilku tygodni do kilku miesięcy). W miodach wielokwiatowych mogą występować również domieszki spadzi, co nadaje im specyficzny smak i aromat. Mogą zawierać β-karoten (1, 5 do 10 µg/100 g) oraz krzem, wpływając na skórę, włosy, kości, naczynia krwionośne. Znalazły zastosowanie również w żywieniu i dietetyce jako źródło cennych składników energetycznych, odżywczych i regenerujących.
Jeśli przyjrzeć im się dokładniej, to możemy pokusić się o następującą ich charakterystykę:

• Wielokwiat wiosenny – Cechą charakterystyczną miodów wielokwiatowych wiosennych jest duża zawartość łatwo przyswajalnych cukrów prostych, głównie glukozy i fruktozy. To doskonały zastrzyk energii do pracy mięśnia sercowego, przez co miody te znalazły zastosowanie w leczeniu chorób serca i naczyń krwionośnych, jak również wspomagają funkcję detoksykacyjną wątroby oraz stymulują właściwości wydzielnicze pęcherzyka żółciowego.
• Wielokwiat pełni lata – Miody te cechują się dużą zawartością enzymów, witamin, biopierwiastków i związków o działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Wykazują silniejsze właściwości przeciwdrobnoustrojowe, dlatego są stosowane profilaktycznie i leczniczo przy grypie, przeziębieniu, jak również chorobach dolnych dróg oddechowych.